سفارش تبلیغ
صبا ویژن
غایت دانش، عمل نیکوست [امام علی علیه السلام]
آثار دنیوی و اخروی سبک شماری نماز
برای کسانی که حسب ظاهر به نماز اعتقاد دارند ولی در بجا آوردن و اقامه آن سهل انگاری و کوتاهی کرده و حق آن را به تمام و کمال ادا نمی کنند، چه آثار دنیوی و اخروی مترتب می گردد؟
بی گمان نماز ستون دین است و از این روست که آن را مرز میان کفر و ایمان شمرده اند. برخی از مردم اصولا نماز به جا نمی آورند و از اسلام تنها همان نام اسلامی را دارند. اما برخی دیگر هرچند که نماز می خوانند ولی آن را سبک می شمارند و حق آن را به تمام و کمال ادا نمی کنند. از پیامبر(ص) روایت شده که فرمود: لیس منی من استخف بصلاته؛ هر کس نماز را سبک شمارد از من نیست. (فروع کافی، کلینی، ج 2، ص 269)
بسیاری از گرفتاری های دنیاو آخرت ما به سبب همین سبک شماری نسبت به نماز است.
فاطمه زهرا(س) از پدر بزرگوارش پرسید: پدرجان! سزای مردان و زنانی که نماز خود را سبک شمارند چیست؟
رسول خدا(ص) فرمود: ای فاطمه! هر مرد و زنی که نماز خود را سبک شمارد خداوند او را به پانزده خصلت دچار می کند. شش خصلت از این گرفتاری ها در دنیا و سه مورد در هنگام مرگ، و سه مورد آنها در قبر و سه مورد در قیامت زمانی که از قبر خارج شود:
اما آن شش خصلت و بلایی که در دنیا دامن گیرش می شود:
1- خداوند عمرش را بی برکت کند.
2- برکت از روزی اش برمی دارد.
3- سیمای صالحین شایستگان را از چهره اش محو می کند.
4- در برابر کارهایش پاداشی به او نمی دهد.
5- دعایش به آسمان بالا نمی رود و اجابت نمی شود.
6- از دعای شایستگان و صالحان بهره مند نمی شود.
اما آن سه بلا و خصلت هایی که هنگام مرگ گرفتارش خواهد شد:
1- خوار و ذلیل می میرد.
2- گرسنه جان می دهد.
3- تشنه از دنیا خواهد رفت اگرچه آب همه نهرهای دنیا را به او بدهند ولی سیراب نشود.
اما آن سه بلایی که در قبر دامنگیرش می شود:
1) خداوند فرشته ای بر او می گمارد که همیشه او را در قبر زجر و آزار دهد.
2) قبر را بر او تنگ می کند.
3) ظلمت و تاریکی قبرش را فرا می گیرد.
اما آن سه بلایی که در روز قیامت گرفتار خواهد شد:
1) خداوند فرشته ای بر او می گمارد که او را در برابر چشمان مردم به صورت روی زمین می کشد.
2) حساب او را سخت می گیرند.
3) خدا به نظر لطف به او نمی نگرد و او را پاک نمی سازد وعذابی دردناک خواهد داشت. (سفینه البحار، ج 2، ص 44)


 

  • نویسنده: علی جمالی |  پنج شنبه 90 فروردین 18  ساعت 2:35 عصر 
    علاج کسلی در نماز
    علاج کسلی در نماز 

    من در نماز حال ندارم، چه کنم؟
     

    نماز در میان عبادت های دیگر در قله و اوج قرار دارد، تا جایی که در روایات ما از آن به معراج مؤمن، یا ستون دین، تعبیر شده است و این تعبیرات نشان از اهمیت این فرضیه ی الاهی دارد.
    از طرفی تحقق یک پدیده در خارج نیاز دارد که مقتضی آن موجود و مانع آن مفقود باشد. نماز هم از این قاعده بی نیاز نیست. در نماز تحقق مقتضی و رفع موانع و وصول به نماز واقعی با رعایت شرایط و آداب ظاهری و باطنی نماز میسور است.
    سخن گفتن درباره ی آداب باطنی نماز بسیار است، اما به صورت فشرده به مواردی از آن اشاره می شود:

    1. توجه به خدای متعال و چرایی عبادت:
     

    یعنی نمازگزار باید معرفتی نسبتاً درست از خدای متعال داشته باشد و بداند که با چه کسی رو به رو می شود. خدای متعال کمال محض است و جامع همه ی کمالات بلکه عین کمال است و یکی از کمالات الاهی حکمت است. به همین دلیل تمام افعال الاهی هدفمند است، و از افعال الاهی، آفرینش جهان هستی و گل سرسبد آن انسان است و هدف آفرینش، رسیدن به کمال (تکامل) است که این حقیقت جز از راه صحیح (صراط مستقیم) میسر نمی شود، و صراط مستقیم همان بندگی خداوند است: «وَ أَنِ اعْبُدُونی‏ هذا صِراطٌ مُسْتَقیم‏»؛[1] یعنی اطاعت از همه دستورات و قانون الاهی که مهم ترین و بارزترین آنها، در قالب عبادت تجلی می یابد.
    اگر کسی فلسفه ی عبادت را نداند نصیبی از آن نمی برد و فلسفه ی عبادت فقط در پرتو بینش دینی قابل دریافت است.

    2. پرهیز از اموری که با عبادت منافات دارد:
     

    میزان تأثیر اعمال بستگی کامل به زمینه های قبلی و توجه و اخلاص افراد دارد، به همین سبب عبادت در افراد تأثیرات کاملا مختلفی دارد.
    پرهیز از اموری که با عبادت منافات دارد و اثر آن را خنثی می سازد، از امور بسیار مهم است. مانند دو مریض که هر دو به دستور پزشک عمل کرده و داروهای خود را به موقع می خورند، ولی یکی، از چیزهای زیان بار پرهیز می کند و دیگری بی پرواست و اهل پرهیز نیست. در این صورت سفارش و نسخه ی پزشک برای دومی بی اثر یا کم اثر است.
    باید از اعمال ظلمت زا (گناه) پرهیز کنیم تا عبادت در باطن ما اثر کند و موجب نشاط گردد. لذا در روایات وارد شده است، تا آن جا که برایتان امکان دارد از گناه فاصله بگیرید؛ زیرا ظلمت با گناه به باطن راه می یابد، «اذا اذنب الرجل دخل فی قلبه نقطة سوداء».[2]
    امام صادق (ع) مى‏فرماید: «کان أبی (ع) یقول: ما من شی‏ء أفسد للقلب من خطیئة، إنّ القلب لیواقع الخطیئة فما تزال به حتّى تغلب علیه فیصیّر أعلاه أسفله».[3]
    پدرم [امام باقر] (ع) مى‏فرمود: هیچ چیز براى قلب زیانبارتر از گناه نیست، چه آنکه قلب با گناه مى‏آمیزد و با آن گلاویز مى‏شود تا بالاخره گناه بر قلب چیره شده و آن را وارونه مى‏سازد.
    یعنى قلب به حساب طبع اولى، ملکوتى و رو به خدا ست، ولى در اثر گناه چهره‏اش وارونه گشته، ناسوتى و شیطانى مى‏شود.
    امام صادق (ع) مى‏فرماید: «إنّ الرّجل یذنب الذّنب فیحرم صلوة اللّیل و إنّ العمل السّیّئ أسرع فی صاحبه من السّکّین فی اللّحم».[4]
    گناه انسان را از عبادت و تهجّد محروم مى‏سازد و لذّت مناجات با خدا را از او سلب مى‏کند و تأثیر گناه از کارد برنده سریع‏تر است.[5]
    مثنوی مولوی در این باره داستان گناهکار و جناب شعیب را بیان می کند و می گوید:
    آن یکى مى‏گفت در عهد شعیب
    که خدا از من بسى دیدست عیب‏
    چند دید از من گناه و جرم‏ها
    وز کرم یزدان نمى‏گیرد مرا
    حق تعالى گفت در گوش شعیب
    در جواب او فصیح از راه غیب‏
    که بگفتى چند کردم من گناه
    وز کرم نگرفت در جرمم اله‏
    عکس مى‏گویى و مقلوب اى سفیه
    اى رها کرده ره و بگرفته تیه‏
    چند چندت گیرم و تو بى‏خبر
    در سلاسل مانده‏اى پا تا به سر
    زنگ تو بر توت اى دیگ سیاه
    کرد سیماى درونت را تباه‏
    بر دلت زنگار بر زنگارها
    جمع شد تا کور شد ز اسرارها...
    از نماز و از زکات و غیر آن
    لیک یک ذره ندارد ذوق جان‏
    مى‏کند طاعات و افعال سنى
    لیک یک ذره ندارد چاشنى‏
    طاعتش نغز است و معنى نغز نى
    جوزها بسیار و در وى مغز نى‏
    ذوق باید تا دهد طاعت بر
    مغز باید تا دهد دانه شجر
    دانه بى‏مغز کى گردد نهال
    صورت بى‏جان نباشد جز خیال‏
    چون شعیب این نکته‏ها بر وى بخواند
    از تفکر همچو خر در گل بماند[6]

    منع :سایت راسخون                                       

    ادامه مطلب...

     


  • نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 90 فروردین 14  ساعت 10:52 عصر 
    آثار سبک شمردن نماز
    آثار سبک شمردن نماز

    شکی نیست که بی اعتنایی به نماز گناهی است بزرگ. بنابراین شناسایی مصادیق این تحقیر ناپسند، مقدمه‌ پرهیز از این عصیان نابخشودنی است. عناوین زیر از مصادیق سبک شمردن نماز است.

    الف) تأخیر نماز:

    امام صادق ـ علیه السلام ـ در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی قرآن، که در ارتباط با مذمت بی اعتنایی به نماز نازل گردیده است[1] می‏فرماید:
    « تاخیر الصّلاه عن اوّل وقتها لغیر عذرٍ»[2]
    مراد از بی اعتنایی به نماز، «تأخیر آن از اول وقت بدون عذر است.»
    البته روشن است که مراد از عذر، ضرورتی است که بصورت اورژانسی پیش آید و قابل تأخیر نباشد و الاّ باید به کار گفت نماز دارم نه به نماز بگوییم کار دارم.

    ب) عدم رعایت آداب آن در خلوت:

    پیامبر اکرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در روایتی چنین می‏فرماید:
    «من احسن صَلَوتَهُ حین یَراهُ النّاسُ و أَساءَها حینَ یَخلُوا فتلک استهانهٌ»[3]
    یعنی: «آن کس که در مقابل مردم با دقت نماز بخواند و در خلوت بدون دقت نماز گزارد به نماز بی اعتنایی کرده است.»
    مروری بر نمازهای خلوت و جلوت ما، روشن می‏نماید که آیا احترام و توجه ما به نماز بیشتر بوده است یا به ناظران صحنه‌ی نماز.

    ج) فراهم نکردن مقدمات نماز قبل از اذان:

    در روایت دیگری می‏فرماید: کسی که وضوی نماز را تا وقت اذان به تأخیر اندازد او به نماز بی اعتنایی کرده است. آری کسی که به کار اهمیت می‏دهد، قبل از رسیدن وقت آن، مقدمات انجام آن را فراهم می‏کند. کدام ملاقات و میهمانی است که وقت آن فرا رسیده باشد و ما هنوز در فکر پوشیدن لباس و یا آماده کردن شرایط آن باشیم؟!

    د) عدم یادگیری معانی:

    آیا ندانستن معانی الفاظی که روزانه ده بار در نماز تکرار می‏شود به معنی بی اعتنایی به نماز نیست؟! آیا اگر ما برای طرف گفتگوی خویش در نماز اهمیتی قائل باشیم در فکر این نخواهیم بود که محتوا و مضمون مذاکره و نجوای خود را بفهمیم و با ادراک صحیح به سخن در برابر او بایستیم؟! چگونه ممکن است با اقامت کوتاه در یک کشور، تا حدودی به زبان مردم آنجا آشنا می‏شویم و با یکی دو بار عبور از مسیری، نام و نشان آن را فرا گیریم و در برخورد با هر بنایی از اسم و بانی و مشخصات آن جویا شویم اما هیچکدام از این توجهات و حساسیت‏ها در مورد نماز اعمال نشود؟! آیا اینها به معنی بی اعتنایی به نماز نیست؟! چگونه می‏توانیم پاسخگوی این عباداتی باشیم که محتوای آن جز تحقیر خداوند رب العالمین نیست؟! اینجاست که امام حسین ـ علیه السلام ـ به خداوند تبارک و تعالی عرض می‏کند:
    « الهی مَن کانَت‎‎‎‎‎ محاسِنُه مَساوِی فکیف لایکونُ مَساوِیه مَساوِی»[4]
    یعنی: « خدایا آن کس که اعمال به ظاهر نیک او گناه است پس چگونه گناهان او گناه نباشد؟!»
    فرق نمازگزارانی که در نماز هیچ دردی را احساس نمی‏کنند[5] جز درد فراق دوست، از هیچ حادثه‏ای مطلع نمی‏شوند،[6] هیچ صدایی را نمی‏شنوند و غرق در لذت با معشوقند، نماز گزارانی که زیر شلاق و علیرغم هر گونه تهدید و شکنجه و محدودیتی نماز را بپا می‏دارند[7] با کسانی که نماز را بار و رنجی می‏دانند که در برداشتن و عبور از آن باید شتاب کرد و در هنگام اقامه‌ی آن با دست و محاسن بازی می‏کنند و خمیازه می‏کشند، فقط در اهتمام و استخفاف به نماز است.


    نویسنده: محمد رضا رضوان‏طلب                                                                                           منع:سایت راسخون

  • نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 90 فروردین 14  ساعت 10:36 عصر 

    آداب و شرائط پذیرش نماز

    حدیث یک

    نماز و شرائط پذیرش آن

    قال الصادق علیه السلام  :

    قال الله تبارک و تعالی: انما اقبل الصلاة لمن تواضع لعظمتی، و یکف نفسه عن الشهوات من اجلی، و یقطع نهاره بذکری، و لا یتعاظم علی خلقی، و یطعم الجایع و یکسو العاری، و یرحم المصاب، و یؤوی الغریب  .

    امام صادق علیه السلام فرمود  :

    خداوند متعال فرمود  : نماز کسی را می پذیرم که  :

    1 در مقابل عظمت من فروتنی کند. 2 از خواسته های نفسانی بخاطر من خود را دور کند   . 3 روزش را با یاد من بپایان برد. 4 بر بندگانم بزرگی نفروشد. 5 به گرسنه غذا دهد  . 6 برهنه را بپوشاند. 7 به مصیبت دیده مهربانی کند. 8 غریب را پناه دهد  .

    حدیث دو

    میزان قبولی نماز

    عن ابی عبد الله علیه السلام قال  :

    من احب ان یعلم اقبلت صلاته ام لم تقبل، فلینظر هل منعته صلاته عن الفحشاء و المنکر؟ فبقدر ما منعته قبلت منه  .

    امام صادق علیه السلام فرمود  :

    کسی که دوست دارد بداند نمازش پذیرفته شده است یا نه؟ باید ببیند آیا نمازش او را از زشتیها و ناپاکی ها دور کرده است؟ پس به اندازه ای که دور کرده باشد همانقدر از نمازش پذیرفته شده است  .

    بحار، ج 82، ص 198

      ادامه مطلب...

     


    نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 89 اسفند 8  ساعت 3:29 عصر 

     روح نماز 

    ما با اینکه خودمان می دانیم توجه در نماز بسیار مهم است، ولی موقع نماز که می شود، دانسته هایمان را فراموش می کنیم و آن طور که شایسته است به نماز اهمیت و توجه نشان نمی دهیم، سعی نمی کنیم مراتب توجهمان را بیشتر کنیم و از روح نماز استفاده نماییم؛ ولی خیلی که هنر کنیم، سعی می نماییم نمازمان را در اول وقت بخوانیم یا احیانا بعضی از مستحباتش را رعایت کنیم. اما این ها همه پیکره نمازند. وقتی وارد نماز می شویم دلمان با روح نماز آشنا نیست، دلمان با کارهای روزانه مان مشغول است البته اگر در فکر گناه نباشیم و دایم به فکر کار و زندگی هستیم  .

    خیلی آدم خوبی که باشیم، در فکر درس و بحث هستیم. چه کنیم که قدری از روح نماز بیشتر استفاده کنیم؟

    3. توجه به علم و اطلاع مخاطب نماز

    یکی دیگر از چیزهایی که می تواند کمک کند به اینکه آدم در نماز حضور قلب داشته باشد این است که فکر کند دارد به کجا می رود و در نماز با چه کسی روبه رو می شود. هرقدر بتواند این معنا را بیشتر در ذهن خودش مجسّم کند، بلکه از این معنا فراتر برود و قدری حقیقتش را دریابد که در حال نماز با کسی روبه رو می شود و با کسی سخن می گوید که او می شنود و به عمق قلب او توجه دارد، خاطراتی را که به قلبش خطور می کنند برای او آشکارند، در این صورت، فرق می گذارد با اینکه وقتی «اللّه اکبر» گفت، در فکر کسب و کار و درس و بحثش باشد. برای اینکه این حالت قدری عینی تر شود و آدم بتواند آن را بهتر درک کند که با کسی مواجه است که صدایش را می شنود و خاطرات قلبش را درک می کند و از باطن او مطّلع است، باید جلوتر قدری تمرین کند  .

    ما می گوییم: خدا همه جا حاضر هست، همه جا ما را می بیند؛ به فرمایش امام راحل قدس سره «عالم محضر خداست.» ولی این گفتن ها و این اعتقادات خیلی ضعیف هستند؛ چیزی شبیه لقلقه زبان. شما اگر چند دقیقه در یک اتاق تنها بنشینید و تصور کنید پشت پرده ای که بر در آویخته است کسی شما را نگاه می کند، با آن وقت که توجه به این معنا نداشته باشید، حالتان یک جور است؟ اگر آدم احتمال هم بدهد که از پشت پرده کسی دارد او را نگاه می کند حواسش را جمع می کند و رفتارش فرق می کند؛ هر جوری نمی نشیند، بعضی حرکت ها را انجام نمی دهد حرکات حلالش را عرض می کنم، حرام که جای خود دارد  ! اگر انسان احتمال بدهد که کسی به او نگاه می کند، مؤدّب می نشیند، حتی اگر این شخص بچه ای باشد. در این صورت، آدم حتی دلش نمی خواهد حتی یک بچه هم او را در بعضی حالات ببیند، چه رسد به اینکه بخواهد کار زشتی انجام دهد که آن بچه هم می فهمد این کار زشت است. اگر فرض کنیم در جایی که هستیم و زمزمه می کنیم، شعری می خوانیم و کسی هم به ما توجه می کند چه می خوانیم؟ دست کم چیزی می خوانیم که آنکه می شنود، بدش نیاید  .

    ادامه مطلب...

     


  • نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 89 اسفند 8  ساعت 3:25 عصر 

     پاسخ متفاوت یک روحانی به یک پرسش دینی  

       چرا نماز را باید به زبان عربی خواند؟    !

    سال یکهزار و سیصدو سی و دو شمسی بود من و عده ای از جوانان پرشورآن روزگار، پس ازتبادل نظر و مشاجره، به این نتیجه رسیده بودیم که چه دلیلی دارد نمازرا به عربی بخوانیم؟

    چرا نماز را به زبان فارسی نخوانیم؟ عاقبت تصمیم گرفتیم نمازرا به زبان فارسی بخوانیم و همین کار را هم کردیم  .والدین کم کم از این موضوع آگاهی یافتند و به فکر چاره افتادند، آن ها پس از تبادل نظربا یکدیگر، تصمیم گرفتند با نصیحت ما را از این کار باز دارند و اگر مؤثر نبود، راهی دیگر برگزینند، چون پند دادن آن ها مؤثر نیفتاد، ما را نزد یکی از روحانیان آن زمان بردند. آن روحانی وقتی فهمید ما به زبان فارسی نماز می خوانیم، به شیوه ای اهانت آمیز نجس و کافرمان خواند  . این عمل او ما را در کارمان راسخ تر و مصرتر ساخت. عاقبت یکی از پدران، والدین دیگر افراد را به این فکر انداخت که ما را به محضر حاج آقا رحیم ارباب ببرند و این فکر مورد تأیید قرار گرفت. آن ها نزد حاج آقا ارباب شتافتند و موضوع را با وی در میان    نهادند، او دستور داد در وقتی معیّن ما را خدمتش رهنمون شوند  .درروز موعود ما راکه تقریباً پانزده نفربودیم،به محضرمبارک ایشان بردند، درهمان لحظه اول، چهره نورانی وخندان وی ما را مجذوب ساخت؛ آن بزرگمرد را غیرازدیگران یافتیم و دانستیم که با شخصیتی استثنایی روبرو هستیم    .آقا در آغازدستورپذیرایی ازهمه مارا صادر فرمود. سپس به والدین ما فرمود: شما که به فارسی نماز نمی خوانید، فعلاً تشریف ببرید و ما را با فرزندانتان تنها بگذارید. وقتی آن ها رفتند،

    ادامه مطلب...

     


  • نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 89 اسفند 8  ساعت 2:59 عصر 

     جایگاه نماز در اسلام 

    حدیث اول

    اهمیت نماز

    قال رسول الله صلی الله علیه و آله  :

    اول ما افترض الله علی امتی الصلوات الخمس، و اول ما یرفع من اعمالهم الصلوات الخمس، و اول ما یسألون عنه الصلوات الخمس  .

    پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود  :

    نخستین چیزی که خداوند بر امت من واجب کرد نمازهای پنجگانه است، و نخستین عملی که از آنان بالا برده می شود، و از آنان سؤال می شود همان نماز است  .

    کنز العمال، ج 7، ح 18859

    حدیث دوم

    نماز و پایه های دین

    عن ابی جعفر علیه السلام قال  :

    بنی الاسلام علی خمسة اشیاء  :

    علی الصلاة، و الزکوة و الحج و الصوم و الولایة  .

    امام باقر علیه السلام فرمود  :

    اسلام بر پنج چیز بنا شده است  :

    نماز، زکات، حج، روزه و ولایت اهل بیت علیهم السلام  .

    بحار، ج 82، ص .234

    حدیث سوم

    مثل نماز

    عن ابی جعفر علیه السلام قال  :

    الصلاة عمود الدین، مثلها کمثل عمود الفسطاط اذا ثبت العمود ثبتت الاوتاد الاطناب، و اذا مال العمود و انکسر لم یثبت وتد و لا طنب  .

     امام باقر علیه السلام فرمود  :

    نماز ستون دین است، مثل آن همانند ستون خیمه است که وقتی استوار باشد میخها و طنابها پا برجاست، و هرگاه ستون آن کج و شکسته شود هیچکدام از آنها استوار نمی مانند  .

    بحار، ج 82، ص

    ادامه مطلب...

     


    نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 89 اسفند 8  ساعت 2:53 عصر 

    چرا برای نماز وضو می گیریم؟ / معنای وضو از زبان حاج اسماعیل دولابی

                                                                                   

     اندیشه  - ویژه نامه گروه اندیشه خبرآنلاین در بزرگداشت حاج اسماعیل دولابی/ گفته ها و ناگفته هایی از مردی که از دین درکی متفاوت داشت.

    وضو که میگیری خودت وضو بگیر. صورت وجه الله است. وجه خداست. مگر نمی بینی در حج به زنها می گویند صورتتان را نپوشانید.

    وضو می گیری، معنایش را نمیدانی؟ وقتی وضو میگیری اول صورتت را می شویی. چون می خواهی بروی نماز بخوانی ، دو دفعه آب میریزی و کاملاً میشویی که تمیز شود. زیرا داری وجه خدا را زیارت می کنی ،‌ یا وجه خدا را می شویی. باید تمیز باشد ، گرد و خاک نداشته باشد. بعد دست راست را می شویی.

    وقتی دست راستت را می شویی،‌ میتوانی همه ی مومنین و مومنات را دراین کار شریک کنی. چطور وقتی سفره می اندازی ،‌خداوند یاد داده است و همه ی مومنین و مومنات را میهمان می کنید ،‌ موقع وضو نیت کنید و مومنین و مومنات را تمیزشان کنید. مرحوم کوهستانی وقتی وضو می گرفت نیم ساعت ،‌سه ربع طول میکشید . او شکاک نبود که بگوید درست نشد ،‌ برای مومنین کاسبی میکرد.

    دروضو وقتی دست راستتان را می شویید،‌ بدانید مومنین و مومنات را می شویید. مومنین همه برادرند. درست راست را که شستی ،‌ حق مومنین را ادا کرده ای. وقتی دست چپ را می شویید گناه فاسق و فاجر را می شوییدو به دادشان می رسید. کسی که مرتکب کار بدی می شود،‌ حرف بد می زند،‌ ضعیف است ،‌ غیبت میکند،‌ وقتی دست چپ را می شویید او را تمیز میکنید.

      ادامه مطلب...

     


  • نویسنده: علی جمالی |  یکشنبه 89 اسفند 8  ساعت 2:40 عصر 

    یا انیس النفوس سلام علیک ،سلام علیکپای درس امام رئوف 3


    برترین مردم کیستند و چه نشانه هایی دارند؟


    از امام رضا(ع) درباره بهترین بندگان خدا پرسیده شد که آنان کیستند؟
    امام علیه السلام فرمودند:کسانی که؛
    اذا احسنوا استبشروا؛ چون نیکی کنند شاد شوند.
    و اذا اساءوا استغفروا؛ وچون بدی کنند آمرزش خواهند.
    و اذا اعطوا شکروا؛اگر چیزی به آنان داده شود، سپاس دارند.
    و اذا ابتلوا صبروا؛چون گرفتار شوند صبر پیشه کنند.
    و اذا غضبوا عفوا؛چون خشمگین شوند گذشت کنند(و مانع خشم خود شوند)


    تجارب الامم –ابوعلی مسکویه رازی


     منبع:

    WWW.SOBHAN86.PARSIBLOG.COM

     



     

    نویسنده: علی جمالی |  چهارشنبه 89 مهر 21  ساعت 7:42 عصر 

    1-تزاوَرُوا تحـابـوا و تصـافحُـوا و لا تحـاشمـوا
    به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید

    2-مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبَحَ وَمَن غَفَلَ عَنهَا خَسِر
    آن کسى که نفسش را محاسـبه کند، سـود برده است و آن کسى که از محاسبه نفس غافل بماند ، زیان دیده است.
    3-مَن رَضى عن الله تعالى بالقَلیل مِن الرّزق رضَى الله منه بالقَلیل مِنَ العَمل
    هر کـس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد ، خداوند از عمل کم او راضى خواهد بود .
    4-لا یستَکمِلُ عَبدٌ حقیقةَ الایمانِ حَتَّى تَکونَ فیهِ خِصالُ ثَلاثٍ:اَلتَّفقُّهُ فِى الدّینِ وَحُسنُ التَّقدیرِ فِى المَعیشَةِ ، وَالصَّبرُ عَلَى الرَّزایا.
    هیچ بنده ‏اى حقیقت ایمانش را کامل نمى ‏کند مگر این که در او سه خصلتباشد: دین‏ شناسى ، تدبر نیــکو در زندگى ، و شکیـبایى در مصیبت‏ها و بلاها.
    5-" رَحِمَ اللهُ عَبْداً أحْیى أمْرَنا، قیلَ: کَیْفَ یُحْیى أمْرَکُمْ؟ وَ قالَ (علیه السلام) : یَتَعَلَّمُ عُلُومَنا وَیُعَلِّمُها النّاسَ "
    حضرت رضا ( علیه السلام ) فرمودند :
    « رحمت خدا بر کسى باد که أمر ما را زنده نماید، سؤال شد: چگونه؟ حضرت پاسخ داد: علوم ما را فرا گیرد و به دیگران بیاموزد. " »
    6-مَـن فـرّج عن مـومـن فـرّج الله عَن قَلبه یـَوم القیمة
    هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید ، خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد. 
     7-صدیقُ کلُّ امری عَقلُهُ و عَدُوُّهُ جَهلُهَ
    دوست هرکسی عقل اوست و دشمن هر کس نادانی اوست.  
     8-ان الایمان افضل من الاسلام بدرجة, والتقـوى افضـل مـن الایمان بدرجة و لم یعط بنوآدم افضل من الیقین.
    ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا یک درجه بالاتر از ایمان است و به فـرزنـد آدم چیزى بـالاتـر از یقیـن داده نشده است
    9-اَحسِنِ الظَّنَّ بِالله فاِنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَل یَقولُ : اَنَا عِندَ ظَنِّ عَبدی بِی فَلا یَظُنَّ بی الّا خَیراً.
    گمــان نیــکو به خــداوند داشته باش زیرا خداوند عــز و جل می فرماید: من در نزد گمان بنده ام حاضرم پس بنده ام جز گمان خیر به من نداشته باش.
    10-مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً یُحیَی فیه أمْرُنا, لَمْ یَمُتْ قَلبُهُ یَوْمَ تَمُوتُ القُلُوبُ.
    هر که در مجلسی بنشیند که در آن معارف ما [اهل بیت] زنده شود ، در روزی که قلبها می‌میرد ، قلب او نخواهد مرد.
      










     

    نویسنده: علی جمالی |  دوشنبه 89 مهر 19  ساعت 5:49 عصر 
       1   2   3      >

        لیست کل یادداشت های این وبلاگ
    آثار سبک شماری نماز2
    علاج کسلی در نماز
    آثار سبک شمردن نماز
    آداب و شرائط پذیرش نماز
    روح نماز
    چرا نماز را باید به زبان عربی خواند؟ !
    جایگاه نماز در اسلام
    چرا برای نماز وضو می گیریم؟
    پای درس امام رئوف 3
    چند حدیث امام رضا (ع)
    حقیقت ایمان
    پای درس امام رئوف
    میلاد امام حسن مجتبی(ع) مبارک باد
    عکس العمل
    یکی از مظاهر اسلامی شدن دانشگاهها، حضور روحانیون در دانشگاهها اس
    [همه عناوین(41)][عناوین آرشیوشده]